υπεκνεύω

Α

1. αρνούμαι συγκαλυμμένα

2. (με γεν.) διαφεύγω

3. (μτβ.) αποφεύγω κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + ἐκνεύω «τινάζω το κεφάλι, αποφεύγω, παρεκκλίνω, ξεφεύγω»].